Acta Nat. Sci.   |  e-ISSN: 2718-0638

Review article | Acta Natura et Scientia 2023, Vol. 4(1) 58-67

Importance of Natural Meadows and Rangelands in the Future Prospective of Türkiye

Ahmet Gökkuş & Ece Coşkun

pp. 58 - 67   |  DOI: https://doi.org/10.29329/actanatsci.2023.353.06   |  Manu. Number: MANU-2210-31-0006.R1

Published online: May 29, 2023  |   Number of Views: 118  |  Number of Download: 559


Abstract

People should consume animal as well as plant products in terms of having a sufficient and balanced diet. Therefore, it depends on the production of adequate animal products, so that animals can be fed regularly. Due to this reason, the most important problem faced in animal husbandry in our country is the difficulties in providing adequate and quality roughage. The main sources of quality roughage for livestock animals are the fodder crops produced from cultivated fields as well as meadows and rangeland hay. In Türkiye, approximately 14.5% hay and 27.2% grain feed (concentrated feed) are produced in field areas. On the other hand, increasing population and rising income levels correlatedly increase the demand for animal products. However, currently, 41.7% of field areas are allocated for the production of animal feed (hay + grain feed), while food production for human beings is carried out in 55.6% of cultivated field areas. Therefore, it is very difficult to meet the increasing demand for roughage and concentrated feed of animals from existing agricultural areas. However, natural meadows-rangelands are the most important resources that can meet the roughage needs of animals without competing with food production areas. Therefore, meadows and rangelands should be protected, and shouldn’t be used for other purposes, low-yielding ones should be improved and should be used in accordance with management principles for sustainable production if it is desired to feed people regularly in the future.

Keywords: Forage crops, Meadow and rangeland, Forage production


How to Cite this Article?

APA 6th edition
Gokkus, A. & Coskun, E. (2023). Importance of Natural Meadows and Rangelands in the Future Prospective of Türkiye . Acta Natura et Scientia, 4(1), 58-67. doi: 10.29329/actanatsci.2023.353.06

Harvard
Gokkus, A. and Coskun, E. (2023). Importance of Natural Meadows and Rangelands in the Future Prospective of Türkiye . Acta Natura et Scientia, 4(1), pp. 58-67.

Chicago 16th edition
Gokkus, Ahmet and Ece Coskun (2023). "Importance of Natural Meadows and Rangelands in the Future Prospective of Türkiye ". Acta Natura et Scientia 4 (1):58-67. doi:10.29329/actanatsci.2023.353.06.

References
  1. Alçiçek, A., Kılıç, A., Ayhan, V., & Özdoğan, M. (2010). Türkiye’de kaba yem üretimi ve sorunları. Türkiye Ziraat Mühendisliği VII. Teknik Kongresi. Türkiye. ss. 1071-1080. [Google Scholar]
  2. Altın, M. (1984). Doğu Anadolu Bölgesinde nadas alanlarından yararlanma olanakları. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 15(3-4), 101-108. [Google Scholar]
  3. Avağ A., Koç, A., & Kendir, H. (2012). Ulusal Mera Kullanım ve Yönetim Projesi Sonuç Raporu. TÜBİTAK Proje No: 106G017. [Google Scholar]
  4. Aydoğdu, M., Yıldız, H., Ünal, E., Özaydın, K. A., Dedeoğlu, F., Ataker, S., & Kuz, V. Ö. (2020). Mera Varlığının ve Mera Durum Sınıflarının Belirlenmesi. T.C. Tarım ve Orman Bakanlığı, TAGEM, Tarla Bitkileri Merkez Araştırma Enstitüsü Proje Sonuç Raporu. [Google Scholar]
  5. Bakır, Ö. (1984). Nadas alanlarında yem bitkileri yetiştirme olanakları. Kuru Tarım Bölgelerinde Nadas Alanlarından Yararlanma Sempozyumu, Türkiye. TÜBİTAK Yay. No: 593. [Google Scholar]
  6. Baskıcı, M. M. (1999). Evcilleştirme tarihine kısa bir bakış. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 53, 73-94. [Google Scholar]
  7. Coşkun, B. (2021). Hayvan beslemede hiç saman kullanmayalım mı? Türkiye Hayvancılığında Kaba Yem Sorunları ve Çözüm Yolları Çalıştayı, Türkiye. ss. 109-128. [Google Scholar]
  8. FAO. (2019). FAOSTAT Statistics Division. https://www.fao.org/faostat/en/#home [Google Scholar]
  9. Gökkuş, A. (1994). Türkiye’nin kaba yem üretiminde çayır-mera ve yem bitkilerinin yeri ve önemi. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 25(2), 250-261. [Google Scholar]
  10. Gökkuş, A. (2020). A review on the factors causing deterioration of rangelands in Turkey. Turkish Journal of Range and Forage Science, 1(1), 28-34. [Google Scholar]
  11. Gökkuş, A., & Kaplan, O. (2018). Kışlık ara ürün olarak yetiştirilen yem bitkilerinin biberin (Capsicum annuum var. annuum) verim ve verim unsurlarına etkileri. ÇOMÜ Ziraat Fakültesi Dergisi, 6(2), 1-6. [Google Scholar]
  12. Gürsoy, E., & Macit, M. (2020). Hasat zamanının kaba yemin kimyasal kompozisyonu ve kalitesi üzerine etkisi. Euroasia Journal of Mathematics, Engineering, Natural & Medical Sciences, 8(9), 168-177. [Google Scholar]
  13. Hanoğlu Oral, H., & Gökkuş, A. (2021). Evaluation of total roughage production and its sufficiency for livestock in Turkey. Journal of the Institute of Science and Technology, 11(3), 2423-2433. https://doi.org/10.21597/jist.899304 [Google Scholar] [Crossref] 
  14. Harmanşah, F. (2018). Türkiye’de kaliteli kaba yem üretimi sorunlar ve öneriler. TÜRKTOB Dergisi, 25, 9-13. [Google Scholar]
  15. Holechek, J. L., Pieper, R. D., & Herbel, C. H. (2011). Range management: Principles and practices (6th Ed.). Prentice Hall, Inc. [Google Scholar]
  16. Kara, E. (2016). Aydın koşullarında kışlık ara ürün olarak yetiştirilecek tek yıllık bazı baklagil ve buğdaygil yem bitkilerinin verim ve kalite özelliklerinin belirlenmesi. [Yüksek Lisans Tezi. Adnan Menderes Üniversitesi]. [Google Scholar]
  17. Karasu, A., Uzun, A., Öz, M., Başar, H., Turgut, İ., Göksoy, A. T., & Açıkgöz, E. (2006). Kışlık ara ürün ve azotlu gübre uygulamalarının ayçiçeğinde (Helianthus annuus L.) verim ve önemli tarımsal özellikler üzerine etkileri. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 20(1), 85-97. [Google Scholar]
  18. Kışlalıoğlu, M., & Berkes, F. (1985). Ekoloji ve çevre bilimleri. Türkiye Çevre Sorunları Vakfı. [Google Scholar]
  19. Lal, R. (1989). Land degradation and its impact on food and other resources (pp. 85-140). In Pimentel, D., & Hall, C. W. (Eds.), Food and natural resources. Academic Press. [Google Scholar]
  20. Lonnie, M., Hooker, E., Brunstrom, J. M., Corfe, B. M., Green, M. A., Watson, A. W., Williams, E. A., Stevenson, E. J., Penson, S., & Johnstone, A. M. (2018). Protein for life: Review of optimal protein intake, sustainable dietary sources and the effect on appetite in ageing adults. Nutrients, 10(3), 360. https://doi.org/10.3390/nu10030360 [Google Scholar] [Crossref] 
  21. OECD. (2020). Meat consumption. https://data.oecd.org/agroutput/meat-consumption.htm [Google Scholar]
  22. Öztürk, K. (2002). Küresel iklim değişikliği ve Türkiye’ye olası etkileri. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22(1), 47-65. [Google Scholar]
  23. Ritchie, H., & Roser, M. (2020). Environmental impacts of food production. https://ourworldindata.org/environmental-impacts-of-food [Google Scholar]
  24. Saygın, Ö., & Demirbaş, N. (2018). Türkiye’de kırmızı et tüketimi: Sorunlar ve öneriler. Selçuk Tarım ve Gıda Bilimleri Dergisi, 32(3), 567-574. [Google Scholar]
  25. Sertel, F. (2019). Kışlık ara ürün olarak yetiştirilen bazı yem bitkisi türlerinin pamukta (Gossypium hirsutum L.) verim ve verim öğeleri üzerine etkileri. [Yüksek Lisans Tezi. Aydın Adnan Menderes Üniversitesi]. [Google Scholar]
  26. Soya, H., & Ergin, İ. (1989). Ara ürün olarak değerlendirilebilecek iki yeni yem bitkisi “İskenderiye üçgülü ve Acem üçgülü”. Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 5(1), 243-250. [Google Scholar]
  27. TBSA. (2019). Türkiye Beslenme ve Sağlık Araştırması. T.C. Sağlık Bakanlığı Halk Sağlığı Genel Müdürlüğü, Yayın No: 1132. [Google Scholar]
  28. Tekce, E., & Gül, M. (2014). Ruminant beslemede NDF ve ADF’nin önemi. Atatürk Üniversitesi Veteriner Bilimleri Dergisi, 9(1), 63-73. [Google Scholar]
  29. TEPGE. (2021). Tarım ürünleri piyasaları, dana eti. Tarım ve Orman Bakanlığı, Tarımsal Ekonomi ve Politika Geliştirme Enstitüsü (TEPGE). [Google Scholar]
  30. TMO. (2020). Toprak Mahsulleri Ofisi Buğday İstatistikleri. [Google Scholar]
  31. Tosun, F., & Altın, M. (1984). Erzurum kıraç koşullarında ekim nöbeti denemesi. Kuru Tarım Bölgelerinde Nadas Alanlarından Yararlanma Sempozyumu, Türkiye. [Google Scholar]
  32. TÜBER. (2015). Türkiye Beslenme Rehberi. T.C. Sağlık Bakanlığı Yayın No: 1031. [Google Scholar]
  33. TÜİK. (2020). Tarım İstatistikleri. Türkiye İstatistik Kurumu. [Google Scholar]
  34. TÜİK. (2021). Nüfus İstatistikleri. Türkiye İstatistik Kurumu. [Google Scholar]
  35. TÜRK-İŞ. (2023). Haber Bülteni. Türkiye İşçi Sendikaları Konfederasyonu. [Google Scholar]
  36. Williams, O. B. (1981). Evolution of grazing system (pp. 1-12). In Morley, F. W. H. (Ed.), World animal science: Grazing animals. Elsevier Science Ltd. [Google Scholar]
  37. Yavuz, T., Kır, H., Gül, V. (2020). Türkiye’de kaba yem üretim potansiyelinin değerlendirilmesi: Kırşehir ili örneği. Türkiye Tarımsal Araştırmalar Dergisi, 7(3), 345-352.  [Google Scholar]